Blog: De dikke-matten-race

Het is dinsdagmiddag en dat betekent dat we weer mogen vertrekken naar de gymzaal. Gymmen is bij alle leerlingen een vak waar ze graag aan meedoen en al snel staat er een mooie rij op de gang waarbij het enthousiasme voelbaar is. De leerlingen weten dat er op donderdag altijd toestellen klaar staan, maar de dinsdag is iedere week weer een verrassing. De eerste paar schoolweken besteden we in de klas veel aandacht aan groepsvorming en samenwerken en ook tijdens de gymlessen komt dit terug. Wat staat hen deze les te wachten?

We lopen over de stoep naar de gymzaal die verderop in de straat staat. Ik vind dit altijd een gezellig moment, omdat ik wat tijd heb om te kletsen. Dit keer vertelt een meisje mij over de geweldig lieve huisdieren die ze thuis heeft en hoor ik van een jongetje van alles over de sport die hij beoefent. Goed opslaan in mijn geheugen, zodat ik hier een andere keer weer even op terug kan komen. Bij de gymzaal aangekomen, willen de leerlingen het liefst de kleedkamer in rennen, maar gelukkig…ze lopen gewoon naar binnen en zoeken snel een plekje om hun spullen neer te leggen.

Terwijl de meeste leerlingen nog druk zijn met omkleden, en kletsen, leg ik alvast twee dikke matten klaar. De leerlingen die daarna binnenkomen kijken een beetje verbaasd dat we alleen maar twee dikke matten nodig hebben tijdens deze gymles, maar gaan snel zitten en wachten ongeduldig af. Je hoort de voetjes tikken op de grond en het geroezemoes zoemen door de zaal. Wat gaan we toch doen?

Zodra iedereen er is, vertel ik de groep dat we vandaag de dikke-matten-race gaan doen. Het woord ‘race’ bevalt de meesten wel. Het viel me al eerder dit schooljaar op dat wedstrijdjes aardig favoriet zijn bij deze groep. Samen met een aantal leerlingen laat ik een voorbeeld zien. Ik tel af ‘3, 2, 1’ en spring met vier van hen de lucht in terwijl de rest van de groep de mat vooruit verplaatst door te duwen en te trekken. Na dit korte voorbeeld verdeel ik de groep in twee kleinere groepen, waarbij leerlingen van groep 3 en groep 5 met elkaar moeten samenwerken. De opdracht is dat er steeds minimaal vijf leerlingen op de mat moeten staan en dat de rest van het groepje de mat naar de overkant moet proberen te krijgen.

Al snel wordt er in iedere groep een leider gekozen die het tellen moet gaan regelen. Zelf ben ik het niet helemaal eens met de keuze van de leerlingen, maar zij moeten de opdracht uitvoeren en ik laat ze hun gang gaan. Een aantal meisjes springt al op de mat om te oefenen en de jongens zijn druk met spierballen showen, want die heb je wel nodig om de mat te duwen. Zodra beide groepen hebben besloten wie op de mat moeten staan en wie de mat gaan verplaatsen, is het tijd voor het startsein. Er is een groep met een rode mat en een met een groene mat. De rode mat glijdt gemakkelijker over de vloer dus een echt eerlijke strijd gaat het niet worden…

Na een paar minuten merk ik dat de groep met de groene mat een andere leider heeft gekregen. Een jongen heeft duidelijk de taak om de groep aan te voeren en telt iedere keer luid en duidelijk af. Deze jongen was niet gekozen als leider, maar hij is het in de loop van de opdracht spontaan geworden en vanaf dat moment gaat de groep een stuk sneller naar de overkant. De rode mat heeft ondertussen al een flinke voorsprong, maar de andere groep laat zich niet kennen en gaat keihard aan de slag om de achterstand in te halen. Terwijl het aftellen door de gymzaal galmt, zetten de leerlingen al hun energie in. In de groep met de rode mat is de aangewezen leider ook minder duidelijk aanwezig en zijn het twee andere leerlingen die samen de groep aanmoedigen en aftellen tot het moment dat de mat verplaatst moet worden. Erg mooi om te zien hoe deze verschuiving zo vanzelfsprekend plaatsvindt en geen problemen oplevert. De rode mat is al ver over het midden van de gymzaal als de groene mat net een kwart heeft afgelegd, maar aan de inzet ligt het niet. De leerlingen op de mat houden elkaars handen vast om nog beter samen te kunnen springen en je hoort iedere keer ‘yes’ als ze echt tegelijk springen. Soms vergeten ze dan echter te springen bij de volgende ‘3, 2, 1’ en dan wordt er keihard gelachen omdat ze tegen elkaar aanvallen. Plezier en samenwerken zijn geweldig goed zichtbaar.

Zoals verwacht is de rode mat een stuk sneller aan de overkant dan de groene mat en deze groep juicht trots en hard dat ze gewonnen hebben. Zodra ik echter begin met het aanmoedigen van de groep die nog druk bezig is, doet al snel iedereen die al gefinisht is mee en beginnen ze hun klasgenoten aan te moedigen. Een aantal springt zelfs spontaan op en begint te helpen met het duwen en trekken aan de mat. Als leerkracht sta ik trots aan de zijkant toe te kijken hoe dit proces zich voltrekt. Als uiteindelijk de groene mat ook de overkant heeft bereikt juichen er 32 leerlingen zo hard dat ik bijna bang dat ze het op school kunnen horen. En ik…ik kijk glimlachend toe en geniet van mijn groepje.

Het idee voor deze gymles komt van http://www.gripopdegroep.nl/