Recensie: Het huisje zonder heks
Ook dit jaar doe ik weer enthousiast mee met de boekenbingo. Er zijn boeken die ik al gelezen had, er zijn boeken die ik lastig vind om te lezen, er zijn boeken die ik niet zo tof vind en er zijn boeken die ik gewoon moet delen. Het huisje zonder heks is voor mij één van de boeken in die laatste categorie. Wat heb ik genoten van dit prachtige boek met een geweldig verhaal.
Het verhaal
Er was eens een huisje in het bos. In dat huisje woonde een heel oude heks. Op een dag kwam ze niet meer thuis, en het huisje bleef alleen achter. Meerdere seizoenen gaan voorbij en het huisje raakt in verval. Het wacht en wacht – totdat het op een dag dan maar besluit om zélf op zoek te gaan naar een nieuwe heks. Een lief en sprookjesachtig prentenboek, met prachtige illustraties over de vier seizoenen.
Bekijk alvast een aantal pagina’s van dit bijzondere boek in het inkijkexemplaar.
Wat vind ik van het boek?
Zoals ik al in de inleiding schrijf: Ik vind Het huisje zonder heks een prachtig boek. Tijdens het lezen ga je echt van verdrietig naar blij en ondanks dat het over een huis gaat, leef je mee met het personage.
Als ik een prentenboek lees, besteed ik zeker aandacht aan de illustraties, Bij Het huisje zonder heks kon ik gewoon niet anders. De illustraties zorgden er gewoon voor dat je wel moest kijken en dat je ook echt goed wilde kijken. Lastig, want ik wilde ook weten hoe het verhaal verder zou gaan? Zou het huisje een nieuwe heks vinden?
Sophie Pluim heeft echt een pareltje gemaakt en ik heb van begin tot eind genoten. Helaas is het niet hét prentenboek van 2025 geworden, maar gelukkig wel een plaatsje in de top 10. Terecht! Ik had het echter wel heel tof gevonden als er van dit huisje een poppetje gemaakt had moeten worden. Hoe zou dat er dan uit hebben gezien?
Het boek aanschaffen
Dit bericht bevat affiliate links.
Dit boek van Ploegsma Kinder- en Jeugdboeken leende ik zelf bij de bibliotheek.
