Recensie: Het ministerie van Oplossingen en de Zilverjongen

Na veel te lang wachten, vond ik, was daar in november dan eindelijk deel 4 van Het ministerie van Oplossingen. Helaas kwam dit boek door de gezelligheid in huis rond Sinterklaas en kerst een beetje verloren in de kast te liggen, maar begin maart had ik eindelijk tijd om eens te gaan genieten van het volgende avontuur van het ministerie. De titel verklapte in mijn ogen al een klein beetje dat de Zilvermannen weleens een grote rol in dit deel van de serie zouden kunnen spelen en dat klopte. Alleen wel heel anders dan ik had verwacht. Het duurde best wel even voor ik in de gaten had wie de Zilverjongen was. Achteraf gezien had ik het eerder kunnen ontdekken, maar ik was tijdens het lezen niet scherp genoeg. Het is maar goed dat ik niet bij het ministerie van Oplossingen zit.

Tekst op de achterflap

We helpen iedereen, niet alleen wie we aardig vinden. Dat is een van de strenge regels van het eeuwenoude Ministerie van Oplossingen, dat anoniem de problemen van andere mensen oplost. In de praktijk valt die regel de elfjarige Nina niet mee. Want het Ministerie probeert de problemen van Ralf op te lossen, een jongen die altijd zó kwaad en onaardig doet, dat Nina hem helemaal niet wíl helpen.

Maar Ralf is ook een jongen die het ontzettend zwaar heeft door de moeizame scheiding van zijn ouders. Het gaat steeds slechter op school, hij slaat kinderen op het voetbalveld en de enige vriend die hij nog heeft, wil dat hij dingen gaat stelen. De andere leden van het Ministerie, Alfa, Ruben, Kai, de oude dames Vis en Tirza, vinden dat ze iets voor hem moeten doen. En Nina? Nina doet mee. Met tegenzin.

Het Ministerie van Oplossingen staat voor misschien wel het lastigste probleem tot nu toe: hoe help je iemand die je eigenlijk helemaal niet aardig vindt?

Lees alvast het eerste en tweede hoofdstuk van De Zilverjongen in het inkijkexemplaar.

Wat vind ik van het boek?

Na het lezen van dit boek hoop ik dat Sanne Rooseboom nog heel veel delen toe kan voegen aan de serie over Het ministerie van Oplossingen. Deze serie geeft, denk ik, zoveel kinderen onwijs veel leesplezier en het is vooral heel prettig dat de kinderen nog steeds ongeveer even oud zijn als in deel 1. Hierdoor is dit een serie die kinderen in de midden- en bovenbouw van de basisschool kunnen verslinden.

In De Zilverjongen helpt het ministerie Ralf. Nina vindt dat nogal lastig, want zij vindt Ralf vooral een rotzak en ziet het niet zitten om hem te helpen. Alfa en Kai hebben echter al snel door dat Ralf de hulp van het ministerie verschrikkelijk hard nodig heeft. Verder is het gevaar van het op moeten heffen van het ministerie ook een groot probleem in dit boek. En mogen ze nu wel of niet naar Genève reizen voor de grote bijeenkomst van alle ministeries van oplossingen in de wereld? Weer genoeg leesstof om nieuwsgierig naar te worden.

Ik vind dat Sanne Rooseboom in dit deel van de serie een probleem wat in bijna iedere klas kan spelen, goed bespreekbaar maakt. Het is niet gemakkelijk als je ouders gaan scheiden en dat kan ervoor zorgen dat je als kind verandert. In het boek helpt het Ministerie Ralf, maar in het echt kunnen kinderen elkaar helpen. Die onderliggende boodschap in dit verhaal vind ik erg mooi.

Het boek aanschaffen

Dit bericht bevat affiliate links.

Het boek kreeg ik opgestuurd door De Leukste Kinderboeken. Hartelijk dank!