Recensie: Lars de dwarse dromedaris

De boeken van Rachel Bright en Jim Field leerde ik kennen via Twee vechtende eekhoorntjes. Dit boek kocht ik in het Engels tijdens een studiereis in Canterbury, omdat de kleuren op de kaft me onwijs aanspraken. Ik kon natuurlijk niet zonder boeken thuiskomen. Pas daarna ontdekte ik al hun boeken in het Nederlands die stuk voor stuk heel knap vertaald zijn door Bette Westera. Via de bibliotheek, de boekwinkel en een enkel recensie-exemplaar hebben we nu alle prentenboeken gelezen, maar de nieuwste ontbrak nog. Gelukkig mocht ik van Gottmer een recensie-exemplaar van Lars de dwarse dromedaris ontvangen, zodat we van een nieuw dierenavontuur konden gaan genieten.

Het verhaal

Dwars door het uitgestrekte zand van de woestijn trekt een vrolijke kudde dromedarissen rond, op zoek naar een oase voor een lekker drankje en een spelletje. Iedereen is goed gezind, behalve Lars. Deze kleine dromedaris is namelijk nog nooit zo chagrijnig wakker geworden. Er zijn dan ook zoveel dingen om geïrriteerd over te raken. Hij moet wel met de verkeerde hoef uit bed zijn gestapt. En er lijkt ABSOLUUT NIETS te zijn dat hem opvrolijkt. Of toch wel?

Lees alvast een stukje in het inkijkexemplaar en geniet van de kleurrijke illustraties

Wat vind ik van het boek?

De knalrode kaft met daarop de chagrijnige dromedaris valt niet te negeren als je dit boek ergens ziet. Je moet er wel naar kijken. Het maakt mij ook ontzettend nieuwsgierig naar welk gedrag ik in dit boek ga tegenkomen. In alle boeken van Rachel Bright en Jim Field is het namelijk zo dat je wel een peuter of kleuter voor je kunt zien die hetzelfde zou doen. Dat is in Lars de dwarse dromedaris niet anders.

Het gedrag van Lars doet me al snel denken aan een opstandige peuter die in de supermarkt of speelgoedwinkel besloten heeft iets te willen, maar het niet voor elkaar krijgt. Hij loopt niet meer verder! De rest van de dromedarissen doet wat veel ouders doen of in ieder geval zouden willen doen als het kan: Ze lopen gewoon door. Lars zoekt het maar uit. Dat was nou ook weer niet de bedoeling. Gelukkig komt er dan een vrolijke springmuis langs die Lars, en de kinderen aan wie het wordt voorgelezen, een wijze les leert. Bij mijn dochter van vier werkte de tactiek van springmuis in ieder geval geweldig!

Ik heb het verhaal nu een aantal keer voorgelezen en dat gaat eigenlijk vanzelf. Bette Westera heeft Lars de dwarse dromedaris formidabel vertaald. Ik vind het lettertype fijn en het past goed bij de stijl van het boek. Verder zijn de illustraties een feestje om naar te kijken en daar met kinderen nog meer toffe dingen op te ontdekken.

Dit boek hoort echt thuis op peuterspeelzalen, in groepen op kinderdagverblijven met oudere peuters, maar kan ook heel goed nog voorgelezen worden in groep 3. Hier thuis ga we er in ieder geval nog regelmatig van genieten!

Lesideeën bij het boek

• De springmuis krijgt Lars weer aan het lachen. Lukt dit de kinderen ook bij elkaar? Deze scène naspelen is natuurlijk de moeite waard.
• Bij het boek is een uitgewerkte les close reading gemaakt die je gratis kunt downloaden op close-reading.nl

Het boek aanschaffen

Bestel het boek bij Libris.nl en zorg dat het geld bij een boekhandel terechtkomt of bestel het bij bol.com via onderstaande afbeelding.

Dit bericht bevat affiliate links.

Het boek kreeg ik opgestuurd door Gottmer Kinderboeken. Hartelijk dank!