Rommelpiet – In 10 jaar tijd van held naar vijand
Half mei zag ik op Twitter een bericht langskomen over de evenementisering van het onderwijs met daarbij de vraag hoe dat zo gekomen is. Als dit soort berichten langskomen, wordt eigenlijk altijd Rommelpiet als één van de voorbeelden genoemd die we gemakkelijk weg kunnen laten. De dagen daarna ging ik daar eens over nadenken. Toen ik in 2008 mijn eerste klas les mocht geven, was Rommelpiet namelijk echt één van dé momenten in het schooljaar waar de leerlingen dol op waren. Wat is er nu toch veranderd in de afgelopen jaren?
Toen Rommelpiet nog een held was
In 2008 mocht ik voor het eerst lesgeven aan een eigen groep. Ik was afgestudeerd en had het geluk vrij snel een baan te vinden. Als fulltime leerkracht van groep 4 was het, natuurlijk, onwijs spannend om nu echt alles zelf te moeten doen.
Na de herfstvakantie was het tijd om plannen te maken voor het Sinterklaasfeest. Één van de dingen die gepland moest worden was het zetten van de schoenen in de klas en het maken van de daarbij horende rommel in het lokaal. Want Rommelpiet kwam elk jaar langs en ook in 2008 deed het dat met veel plezier.
Lees ook: Wat je niet leert op de PABO
Wie de rommel dat jaar maakte, durf ik niet meer te zeggen. Ik kan het zelf gedaan hebben, maar het kan ook een taak van de ouderraad geweest zijn. Wel weet ik dat ik de deur van het klaslokaal om 8:30 uur opendeed en dat om uiterlijk 8:45 uur alle leerlingen in een opgeruimd lokaal op hun stoel zaten. Het lokaal was waarschijnlijk beter opgeruimd dan de dag daarvoor. Iedereen genoot van het lekkers dat gevonden was in de schoenen en om 9:00 uur begonnen we echt aan de schooldag.
Die dag zal vast onrustiger geweest zijn dan andere lesdagen, maar is dat niet vaker zo in de periode november-december in een onderbouwgroep?
De vijand die Rommelpiet heet
Ik wil echt niet zeggen dat Rommelpiet weer in ieder klaslokaal langs moet komen vanaf dit jaar. Mijn klaslokaal mag hij ook echt overslaan! Maar ik vraag me wel af hoe het kan dat dit momentje van maximaal 30 minuten nu altijd genoemd wordt als het gaat om de evenementisering van het onderwijs.
Zelf denk ik dat het niet de schuld van Rommelpiet is, maar dat we eens goed moeten kijken wat er verder allemaal veranderd is. Heb jij weleens een lijstje gemaakt met alle extra dingen in een schooljaar? Mij viel tijdens het onderwijs op afstand en alle maatregelen met het Coronavirus goed op hoeveel dingen er nu niet door kunnen gaan. Waren al die dingen er 10 jaar geleden ook al?
Kijkende naar mezelf heb ik echt moeten leren om NEE te zeggen tegen alle initiatieven die in mijn mailbox verschijnen. ‘We doen het al jaren zo’ is geen excuus om het nog jaren te blijven doen. Laten we eens kritisch kijken naar wat we doen in de klas en wat wel belangrijk is voor het onderwijs, de leerlingen en de leerkrachten.
Lees ook: Lerarentekort
In mijn lijstje kan Rommelpiet dan lekker in Spanje blijven, besteed ik geen complete lesochtend aan een sponsorloop en gaat de Kinderboekenweek om lezen, lezen en nog eens lezen. Van de eindmusical maken we wel een fantastisch feestje en bijzondere momenten, verjaardagen, (tijdelijk) afscheid van een leerkracht of leerling geven we net dat kleine beetje extra aandacht. Verder geven we les, leren we van en met elkaar en weten we waar de prioriteiten liggen in de verschillende groepen.
Afbeelding rommelig schoollokaal: School vector created by upklyak – www.freepik.com
Afbeelding Yes/No: Business vector created by kraphix – www.freepik.com
