Code rood: Staken in het Zuiderpark

Donderdag 5 oktober 2017 was het dan zover: De staking van het Primair Onderwijs. Net als vele andere leerkrachten ging ook ik staken in het Zuiderpark. Het is namelijk tijd dat er iets veranderd in onderwijsland. Op de site van pofront.nl wordt dit kort, maar duidelijk uitgelegd. In deze blog wil ik graag mijn ervaringen van deze donderdag delen. 

Dat mijn blog nu pas online komt, komt omdat ik het best lastig vond om te bedenken wat ik wilde gaan schrijven. Ga ik weer uitleggen waarom we staken? Dat wilde ik niet. Ik wilde gewoon bloggen over het staken en ik denk dat ik nu bedacht heb hoe ik dat wil doen. Een soort verloop van de dag van ’s ochtends tot ’s avonds.

Donderdag 5 oktober

Gaat mijn wekker normaal om 6:15, vandaag was dat twee uur later. Na een goed ontbijt en een warme douche vertrok ik met twee collega’s met de auto naar Den Haag. Aangezien we met vier groepsleerkrachten zijn op donderdag waren we goed met 75% goed vertegenwoordigd. Omdat zowel ik als een collega zwanger zijn, zagen we het niet zo zitten om met de bus te gaan. De reis verliep spoedig en al snel waren we bij een treinstation net buiten Den Haag. Het laatste stuk zouden we met het openbaar vervoer gaan.

Op Den Haag Centraal was al snel duidelijk dat we met meer leerkrachten waren. We zijn toch wel te herkennen op één of andere manier. Wij besloten met z’n drieën eerst even vroeg te lunchen. Daarvoor moesten we wel even zoeken naar een plekje, want dit hadden meer stakers bedacht. Vol energie was het daarna tijd om op weg te gaan naar het Zuiderpark.

Vanaf het Centraal Station zouden pendelbussen rijden. Wij waren echter niet de enigen die bedacht hadden daar gebruik van te maken. De rij was gigantisch en het leek niet op te schieten tot er ineens een aantal bussen tegelijk kwamen. Hup, in de bus en gaan!

In het Zuiderpark aangekomen was het programma al begonnen en keken we onze ogen uit. Wat een mensen! Wel heel bijzonder om met zoveel leerkrachten te laten zien dat het tijd is voor verandering!

Ik moest mijn stakingsbewijs inleveren en er was goed aangegeven waar ik dat kon doen. Daarna zocht ik mijn collega’s weer op een luisterden we naar wat er op het podium gebeurde. De haka deden wij niet mee en ook hebben we niet gedanst en meegezongen. Ik was daar serieus aan het staken en persoonlijk vond ik dit het geheel toch wat minder sterk maken.

Na afloop van het programma vertrokken we weer terug naar de plaats waar we met de pendelbussen aangekomen waren. Nu bleek toch dat ook leerkrachten een beetje onbeschoft kunnen zijn. Uiteindelijk besloten we maar gewoon een stadsbus te pakken en vertrokken we naar station Voorburg. Daar met de trein gereisd naar het station waar de auto stond en weer terug naar huis gereden.

Ik kijk terug op een bijzondere dag. Bijzonder om dit samen met mijn collega’s te doen, bijzonder om dit met zoveel leerkrachten te doen, bijzonder omdat het zo goed geregeld was, bijzonder vanwege de haka, bijzonder dat ik zo ontzettend moe was bij thuiskomst.