Tag: juf Anita

Neem een plant als huisdier

Recensie: Neem een plant als huisdier

Geplaatst op door

Recensie van juf Anita
Marianne Busser en Ron Schröder zijn voor iedereen die van kinderboeken houdt een begrip. Op het moment van schrijven zijn het er volgens hun eigen website 455. Wat een productie! Denk aan Het Letterwinkeltje, Van rare ridders tot vechtende vikingen, de boeken over Liselotje al die andere boeken. Waar ik gelijk aan moet denken wanneer ik denk aan dit schrijversduo, is aan de simpele versjes die altijd raak zijn. De teksten lijken simpel, maar raken altijd de kern en blijven hangen in je hoofd. Is dat bij Neem een plant als huisdier ook zo?

Verder lezen
Share Button
Een gladiator heeft mijn lunchbox gestolen (2)

Recensie: Een gladiator heeft mijn lunchbox gestolen

Geplaatst op door

Recensie van juf Anita
Een paar jaar geleden mocht ik het eerste deel uit de serie ‘Harry’s tijdreizen’ lezen, het boek Een mummie heeft mijn huiswerk opgegeten. Als liefhebber van geschiedenisboeken genoot ik van de nieuwe invalshoek waarin een graphic novel wordt gecombineerd met geschiedenis. In die recensie schreef ik al dat ik hoopte dat het volgende deel weer mijn kant op zou komen. Ik was dan ook blij dat ik Een gladiator heeft mijn lunchbox gestolen in mijn brievenbus mocht vinden.

Verder lezen
Share Button
Stinkhond in Parijs (1)

Recensie: Stinkhond in Parijs

Geplaatst op door

Recensie van juf Anita
Ik kwam met de serie ‘Stinkhond’ in aanraking dankzij een collega die het boek voorlas aan haar kleuters. Ik had daarvoor nog niet gehoord van deze serie, maar na de enthousiaste, meelevende reacties van de kinderen moest ik die boeken toch ook eens lezen. Daarom wilde ik graag Stinkhond in Parijs lezen.

Verder lezen
Share Button

Recensie Ezelsoortjes

Geplaatst op door

Recensie door juf Anita en juf Ivette
Een tijdje geleden kregen we de vraag of we twee drukproeven wilden lezen van een nieuwe serie. De Ezelsoortjes-serie is door uitgeverij Luitingh-Sijthoff ontwikkeld voor beginnende lezers van ongeveer vijf tot acht jaar. Elk boek is een afgerond avontuur van zo’n vierduizend woorden, met achterin elk deel leuke extra’s. Ezelsoortjes worden geschreven door ervaren auteurs en nieuw, jong talent. Het voornaamste doel is leesplezier aanwakkeren én vasthouden. Wij denken dat dat met deze boeken zeker gaat lukken en voelden ons zeer vereerd om de drukproeven alvast te mogen lezen. Al snel ontvingen we ook de echte boeken en kregen we een nóg beter beeld.

Verder lezen
Share Button
De man in de klok

Recensie: De man in de klok

Geplaatst op door

Recensie van juf Anita
In het begin van mijn onderwijscarrière werkte ik op een school waar we iedere Kinderboekenweek
een schrijver op bezoek kregen. Ik denk dat het in 2005 was, dat de bezoeker van dat jaar een
schrijver was waar ik eigenlijk nog nooit van gehoord had… Hij vertelde onder andere over het
volgende boek waar hij mee bezig was. Het zou een boek worden waarin in een aantal verhalen
verteld zou worden over de geschiedenis van Nederland. Ik werd er enthousiast van, ik houd erg van
kinderboeken, maar kinderboeken waarin gebruik wordt gemaakt van de geschiedenis hebben bij mij
een extra warm plekje. Op dat moment kon ik niet weten dat er jaren later een hele serie zou zijn van
boeken waarin Arend van Dam steeds rondom een bepaald thema een verzameling verhalen schrijft
waarin dat thema uit verschillende boeken belicht wordt.

Verder lezen
Share Button
Aaron Terhaar

Recensie: Aaron Terhaar, tekenaar

Geplaatst op door

Recensie van juf Anita
Ik ben dol op prentenboeken. Ik kan er slecht tegen als mensen denken dat je na een bepaalde leeftijd ineens geen prentenboeken meer mag lezen. Je hoort nu vaak de term ‘rijke taal’, en daar kun je bij uitstek prentenboeken bij gebruiken. Ik gebruik prentenboeken overigens ook vaak om zelf te lezen voor die kinderen in groep 3 en 4 die al een heel hoog leesniveau hebben, maar voor wie de inhoud van leesboeken met een hoog niveau vaak nog niet passend is. Daarnaast hebben prentenboeken vaak een duidelijke boodschap wat ze heel bruikbaar maakt om iets aan te kaarten in de groep. Aaron Terhaar, tekenaar is nou echt zo’n boek dat juist niet geschikt is voor kleuters. Ik zou het zelf gebruiken vanaf groep 4, maar ook in mijn Unit 678 zou ik het kunnen gebruiken voor het bespreekbaar maken van dyslexie en over hoe het is om je anders te voelen dan de ‘standaard’.

Verder lezen
Share Button