Tag: leesvoer voor leerlingen

Een voor mij onbekende schrijver, Enne Koens, en ook een boek waar ik nog nooit van had gehoord, Sammie en opa. Na het lezen van de tekst op de achterkant van het boek had ik het idee dat dit boek weleens verdrietig zou kunnen eindigen. Ik wist niet zo goed of ik wel wilde beginnen aan mijn 34e boek voor de boekenbingo.

Het verhaal
Sammie is negen jaar en een meter vierendertig lang. Hij heeft rood haar en grijze ogen. Hij heeft een moeder en waarschijnlijk ook een vader, alleen weet Sammie niet wie hij is of hoe hij heet. Zijn moeder wil daar niets over vertellen. Omdat zijn moeder een drukke baan heeft, woont Sammie vier dagen in de week bij zijn opa. Sammie vindt het er geweldig, want zijn opa vertelt de spannendste verhalen en ze verzinnen samen de grootste avonturen. Ze doen alsof ze toeristen zijn en spreken een zelfbedachte taal, ze nodigen een zwerver uit en koken een koningsmaal voor hem en ze bouwen een vliegtuig om mee naar Parijs te vliegen en Sammies vader te zoeken. Maar dan wordt opa ziek. Heel ziek. Sammie is ontroostbaar. Zullen hij en zijn opa nog naar Parijs kunnen vliegen en Sammies vader vinden? Verder lezen

Al vaak had ik me voorgenomen om de boeken over de Dummie de Mummie te lezen, maar in de bibliotheek liep ik toch eigenlijk nooit naar de afdeling met jeugdboeken. Gelukkig maar dat de boekenbingo op mijn pad kwam, want nu moest ik wel. Boek 33 voor de boekenbingo werd het boek Dummie de Mummie en de gouden scarabee.

Het verhaal
Stel je voor. Je heet Goos Guts, je bent doodnormaal en je woont in het saaiste dorp van de wereld. Op een dag loop je je slaapkamer binnen, je ruikt iets vies, kijkt rond, en je ziet ineens een mummie in je bed. Wat doe je dan? Ja, je schrikt je een ongeluk, natuurlijk. En dan doe je je ogen dicht, je telt tot tien en dan is hij weer weg.
Maar stel je nou eens voor, hè, dat die mummie daar na die tien tellen nog steeds ligt… En na twintig tellen ook…! Wat doe je dan?
Goos pakte het pincet uit de verbandtrommel en zijn vader pakte het laatste strookje ermee vast. ‘Oke, daar gaan we,’ zei hij. ‘Misschien valt het mee.’ Toen tilde Klaas het laatste flapje op. Het viel niet mee. Ze schrokken zich zelfs het apezuur.
‘Plofzak Drollemans, die krijgt later nooit verkering,’ fluisterde Klaas.
‘Ontzettend,’ griezelde Goos. Verder lezen

Om de boeken voor de boekenbingo te verzamelen heb ik diverse mensen ingeschakeld waaronder mijn oppaskinderen van vroeger ;-). Zij hadden het boek Boy 7 thuis en waren daar best wel aardig enthousiast over. Een boek waar pubers enthousiast over zijn, dat moest ik zeker lezen. Boy 7 is alweer het 32e boek, nu ben ik echt over de helft.

Het verhaal
Een jongen komt bij in een snikhete, kale grasvlakte. Hij weet niet hoe hij daar terechtgekomen is, waar hij vandaan kwam en zelfs niet meer hoe hij heet. Tot zijn opluchting vindt hij een rugzak met daarin een mobiele telefoon. Hij wil het alarmnummer intoetsen, maar ziet dan dat hij een voicemailbericht heeft ontvangen. Tot zijn verbijstering hoort hij: Wat er ook gebeurt, bel in geen geval de politie. En hij weet één ding zeker: dat is zijn eigen stem. Met behulp van de spullen in zijn rugzak, gaat hij verbeten op zoek naar zijn verleden. Maar zolang hij zich niets herinnert, durft hij niemand te vertrouwen. Zelfs Lara niet. Stapje voor stapje komt hij achter de verschrikkelijke waarheid. Mijn ogen dwaalden langs de spiegel die boven de wastafel hing. Ik ving een flits op van een jongen met blond haar dat alle kanten uit piekte. Met een schokje besefte ik dat het mijn eigen spiegelbeeld was. Is er iets? vroeg Lara. En of er iets was! Ik had mezelf niet herkend. Verder lezen

Hieperdepiep Hoera, bijna over de helft van de boekenbingo. Als 30e boek las ik Verhalen van de boze heks van Hanna Kraan. Heel slecht misschien, maar alweer een boek dat voor mij compleet nieuw was. Ik heb veel gelezen volgens mij, maar heb toch ook wel heel boeken (nog) niet gelezen. Deze kan ik nu in ieder geval doorgestreept worden op de lijst.

Het verhaal
In het bos woont de boze heks. Ze heet de boze heks omdat ze meestal een verschrikkelijk humeur heeft. Dan rent ze razend en tierend door het bos en tovert ieder dier om dat ze op haar weg tegenkomt. De eekhoorn wordt veranderd in een denneappel en de oude pad in een molshoop, of alle stekels van de egel zitten opeens in de knoop. Gelukkig tovert de boze heks alles weer terug zodra haar boze bui voorbij is. Op een dag verzinnen de dieren een list om de heks voor een tijdje het bos uit te krijgen. Deze list lukt en eindelijk kunnen ze nu rustig buiten lopen. Maar ze beginnen zich algauw te vervelen. Het is gewoon saai zonder heks… Verder lezen

In mijn boekenkast staan alle boeken die Janneke Schotveld schreef over Superjuffie, maar andere boeken van haar had ik nog niet gelezen. Ik vond het daarom leuk om te zien dat er op de lijst van de boekenbingo een ander boek van haar stond. De boeken van Superjuffie vind ik fijne boeken om voor te lezen en daarbij zijn ze ook leerzaam. Ik was erg benieuwd wat voor boek Villa Fien zou zijn.

Het verhaal
Kaatjes moeder houdt van poetsen. Alles in huis glimt en blinkt, en ook Kaatje ontkomt niet aan haar moeders schoonmaakwoede. Ze moet elke dag een schone witte jurk dragen, en buiten spelen is er allang niet meer bij.
Op een dag wordt Kaatje naar Villa Fien gebracht, een opvanghuis voor kinderen, zodat haar moeder ongestoord kan poetsen. Gelukkig is Kaatje gauw gewend aan het leven op de rommelige boerderij van Fien, waar ook Pim, Deesje en Bleke Willem wonen.
Dan komt er een Inspecteur langs om te controleren of ze wel volgens de regels van het Ministerie van Gewezen-wezen leven. Algauw blijkt dat hij het allemaal niks vindt en hij wil de kinderen naar een Beter Pleeggezin sturen. Maar Fien en de kinderen steken daar een stokje voor..

Verder lezen