Genieten in het onderwijs
Er zijn van die boeken waar je niet onderuit komt als ze gezien worden door de kinderen voor wie ze bedoelt zijn. Toen mijn dochter Het ongelooflijk mooie ding zag in de mail van KokBoekencentrum was de blik in haar ogen bijna verliefd. Die schattige eekhoorn met zo’n grote roze diamant in zijn handen ziet er ook echt geweldig uit. Het recensie-exemplaar werd dan ook met open armen ontvangen en het boek moest meteen gelezen werden.
Verder lezen
Recensie van juf Ivette
Twee jaar geleden las ik het boek Het meer dat verdwijnt, een prentenboek over opa en Meara. Opa woont met zijn otter Cara bij het Loughareema-meer. Maar dit is geen gewoon meer, want dit meer kan zomaar van de een op de andere dag verdwenen zijn. Meara wil graag weten hoe dit kan en opa vertelt het ene na het andere mysterieuze verhaal. Toen Inger vroeg of ik nog een boek over opa en Meara wilde lezen met een nieuwe Ierse legende, was ik natuurlijk gelijk om. Toen het boek De gouden haas uiteindelijk in mijn brievenbus lag heb ik alles uit mijn handen laten vallen en begon ik gelijk te lezen.
Recensie van juf Inge
Als ik een prentenboek lees, zoek ik altijd naar mogelijkheden om het boek ook met oudere kinderen te lezen en bespreken. Sommige prentenboeken zijn hier heel geschikt voor, andere prentenboeken zijn vooral gericht op jonge kinderen. Toen ik De droom van de kraai van Hadi Mohammadi en Salimeh Babakhan voorbij zag komen, werd mijn nieuwsgierigheid gewekt: dit zou best eens een heel fijn en bruikbaar prentenboek voor meerdere leeftijden kunnen zijn. En dat is het!
De boeken van Rachel Bright en Jim Field leerde ik kennen via Twee vechtende eekhoorntjes. Dit boek kocht ik in het Engels tijdens een studiereis in Canterbury, omdat de kleuren op de kaft me onwijs aanspraken. Ik kon natuurlijk niet zonder boeken thuiskomen. Pas daarna ontdekte ik al hun boeken in het Nederlands die stuk voor stuk heel knap vertaald zijn door Bette Westera. Via de bibliotheek, de boekwinkel en een enkel recensie-exemplaar hebben we nu alle prentenboeken gelezen, maar de nieuwste ontbrak nog. Gelukkig mocht ik van Gottmer een recensie-exemplaar van Lars de dwarse dromedaris ontvangen, zodat we van een nieuw dierenavontuur konden gaan genieten.
Verder lezen
De ridder zonder billen is hier thuis niet meer weg te denken. Het verhaal kan ik uit mijn hoofd vertellen en mijn kinderen kunnen sowieso alle zinnen op de juiste manier afmaken. Ook De prins zonder billen en Het prinsesje zonder stank staan in de boekenkast en worden zo af en toe weer voorgelezen. Met name die laatste heeft gezorgd voor aardig wat lachbuien hier in huis en zelfs geholpen bij het proeven van eten. Toen De koning zonder spierballen verscheen moesten we dat boek natuurlijk ook in huis hebben. Wat zou er in dit deel aan de hand zijn?
Verder lezen
Als je mij een beetje kent dan weet je dat ik de olifant als lievelingsdier heb. Vroeger had ik allerlei beeldjes, knuffels en nog meer prullaria bij elkaar verzameld en stond mijn kamer vol met dit dier. Die verzameling is bijna compleet verdwenen, maar de liefde voor het dier zeker niet. Er staat nu wel een verzameling olifantenboeken in mijn boekenkast. Die verzameling mag blijven groeien en het boek Sterrefant krijgt daar ook een mooi plekje.
Verder lezen
