Uren bijhouden in het onderwijs

Vorig jaar las ik in de zomervakantie het boek ‘van werkdruk naar werkplezier‘. Over dit boek zal in augustus een recensie verschijnen op mijn blog, maar ik kan je alvast verklappen dat ik het echt een aanrader vind. Vlak na het lezen van het boek verscheen de blog van juf Maike over de app Paymo. In de jaren dat ik werk heb ik meerdere malen het gevoel gehad dat ik té hard moest werken. Ik was moe, had minder (misschien wel geen) zin in mijn werk en kon soms thuis boos worden om de meest stomme dingen. Een duidelijk signaal voor mij dat er iets niet goed zat. Maar ik wilde nu weleens weten in hoeverre dit gevoel daadwerkelijk klopte. Daarom heb ik het afgelopen schooljaar mijn uren redelijk trouw bijgehouden met Paymo.

In het begin was het zeker even wennen om steeds de site aan te zetten en mijn uren in te vullen of de timer aan te klikken als ik met werken begon. Na een aantal weken zat dit echter goed in mijn systeem en werd het een gewoonte. Het heeft wel raar gevoeld om mijn uren zo strak bij te houden. Ik vind mijn werk erg leuk, maar ik wilde gewoon weten wat er waar was van de werkdruk in het onderwijs voor mijzelf.

Door de nieuwe CAO mocht ik niet iedere woensdag lesgeven aan mijn eigen groep, maar had ik 20 woensdagen vrij van lesgevende taken om ander werk te doen. Het werd me al snel duidelijk dat ik de weken met een ‘vrije’ woensdag makkelijker 40 uur (of zelfs minder) werkte dan in de weken dat ik echt fulltime voor de klas stond. Die 930 lesuren zijn dus toch wel fijn om je daar goed aan te houden.

De eerste paar maanden maakte ik altijd wel wat uren teveel, maar daar tegenover stond dan een herfstvakantie waarin ik echt niets heb gedaan en zo klopte het totaal aantal uren toch wel redelijk. Dit is de rest van het jaar zo gebleven. Ik durf echt wel te zeggen dat het in mijn geval wel meevalt met het teveel werken. Ik heb ongeveer 1659 uur gewerkt het afgelopen schooljaar en die moest ik, volgens mij, ook werken. Natuurlijk heb ik niet alles strak bijgehouden. Even snel mijn mail checken, een vraag stellen op Twitter of leuke ideeën zoeken op Pinterest heb ik lang niet altijd (lees: zelden) genoteerd in Paymo.

Ik denk dat het bijhouden van mijn uren mij wel geholpen heeft om efficiënter te werken. Ik wilde het wel zo eerlijk mogelijk doen en daardoor bleef ik bijvoorbeeld gewoon nakijken als een collega iets kwam vragen. Ook gaf ik aan dat ik iemand best wilde helpen, maar dat ik eerst mijn voorbereiding af wilde ronden. Was ik de laatste rommel aan het opruimen en zag ik dat ik een nieuw mailbericht had? Dan las ik dat pas als alles opgeruimd was en niet even snel tussendoor. Juist dat even snel, kost me, naar mijn idee, altijd meer tijd dan ik denk.

Er zijn nog meer dingen die hebben bijgedragen aan een gevoel van minder werkdruk, maar daarover vertel ik meer in mijn recensie over ‘van werkdruk naar werkplezier’. Zonder dat boek had ik die dingen niet geleerd en ze hebben mij echt geholpen.

Ik heb mijn uren echt bijgehouden, omdat ik graag wilde weten hoe het voor mij persoonlijk zat. Voor iedereen is het anders. Afgelopen schooljaar heb ik ook momenten gehad dat ik verschrikkelijk moe was na een week werken met meerdere avonden op school, maar door mijn uren bij te houden en daarna te kunnen kijken kon ik het relativeren en startte ik de week daarna weer vol goede moed.