Recensie: Voor altijd dichtbij

Geplaatst op 14 oktober 202410 oktober 2024 door Inger

Recensie van juf Ivette
Na het behalen van mijn pabo-diploma ging ik gelijk aan de slag als invaller en daarnaast deed ik de Master SEN. Als product ontwikkelde ik een rouwprotocol met troostkist. In die kist zitten naast allerlei voorwerpen ook diverse boeken over verlies, rouw en ziekte. Helaas is de kist al regelmatig gebruikt op school. Als er een boek over ziekte, overlijden of rouw voorbijkomt word ik dus altijd nieuwsgierig, zo ook bij het boek Voor altijd dichtbij.

Op de voorkant van het boek zie je gelijk dat het gaat over de dood. Je ziet een meisje voor een raam staan met haar hand omhoog. Ze houdt de hand van haar moeder vast. Van haar moeder zie je alleen het onderlichaam naast het raam. Vanaf het kozijn is het lichaam doorzichtig en gaat het op in de sterren. Echt heel mooi bedacht! De illustraties zijn gemaakt door Yule Hermans, dit boek vertelt haar persoonlijke verhaal, geschreven door Elvis Peeters.

Grappig feitje: Elvis Peeters is het pseudoniem voor het duo Jos Verlooy en Nicole Van Bael, samen schrijven ze kinderboeken die vaak bekroond worden.

Inhoud verberg

1 Het verhaal

2 Wat vind ik van het boek?

3 Het boek aanschaffen

Het verhaal

Op het gezicht van Yule zitten sproeten.
Van het ene oor naar het andere.
Een sterrenhemel, zegt mama.
Ook mama heeft sproeten.

’s Avond zoeken Yule en mama
op elkaars snoet naar sproeten.
Zo gaat het. Elke dag opnieuw.
Tot plots alles anders wordt.
Mama is er niet meer.

Bekijk alvast een gedeelte van het boek in het inkijkexemplaar.

Wat vind ik van het boek?

Ik vind het lastig om het boek Voor altijd dichtbij te omschrijven. Het verhaal is zeer aangrijpend en beeldend, je voelt het verdriet door het verhaal heen. Ik zou het zelfs wel poëtisch willen noemen. Het gaat over een meisje, Yule, zij heeft net als haar moeder heel veel sproeten op haar gezicht. Elke avond bekijken ze elkaars sproeten, volgens mama vormen die van Yule een sterrenhemel op haar gezicht. Dan wordt alles anders, mama gaat dood. In het huis is veel verdriet, er komen veel mensen en alles en iedereen lijkt wel van glas. Een jaar vol verdriet volgt, maar dan krijgt het leven stap voor stap weer wat meer kleur en warmte en op een dag is het huis niet meer van glas. Het boek heeft een mooie en hoopvolle afsluiting, dat is fijn.

Het lettertype in het boek is prettig leesbaar qua grootte, extra fijn omdat er erg veel tekst op de bladzijdes staat weergegeven. Maar op sommige pagina’s staat ook geen tekst, mooi om daar even bij stil te staan. Er is veel te zien. Hoewel de illustraties in dit prentenboek ontzettend krachtig zijn gemaakt, is het niet mijn stijl. Ik vind het op de een of andere manier ouderwets ogen. Yule Hermans wordt omschreven als een ‘sfeervolle en poëtische’ illustrator die met haar illustraties kleine verhalen kan vertellen en daar kan ik mij helemaal in vinden. Soms verhuist ze haar tekentafel zelfs naar een podium waar ze live illustreert tijdens vertelvoorstellingen.

Ik vind het tevens lastig om aan te geven voor welke leeftijd dit boek geschikt is. Op het boek staat dat het geschikt is voor kinderen vanaf 5 jaar. Ik vind het niet alleen qua onderwerp pittig, maar ook qua tekst is het soms best moeilijk te begrijpen. Ik zou dus zelf eerder denken aan wat oudere kinderen. Al met al is het wel echt een mooi boek om in te zetten bij rouw en verlies!